'Om namah Sivaaya', de zin die ik in India tot nu toe het meest gehoord heb (nog vaker dan 'madame you want tuktuk?' in Sri Lanka)
Het begon in Madurai, waar de enorme Meenakshi temple zich bevindt. De hele dag speelden ze een Om namah Sivaaya liedje. Wij waren 5 dagen in Madurai om te wachten op een festival bij die tempel, dus ik wil niet weten hoe vaak we die zin toen al gehoord hebben. Na Madurai zijn we 2 dagen naar Trivandrum geweest om vervolgens door te gaan naar een ashram daar in de buurt. Daar hebben we een yogacursus voor beginners van 2 weken gevolgd. Het strakke schema daar:
6:00-7:30 Satsang (groepsmeditatie, zingen en vaak werd er een stukje filosofische tekst voorgelezen) En raad eens, 'Om namah Sivaaya' was een vaak terugkerend zinnetje in het chant book. Verder was het ook de eeste zin die gezegd werd als het meditatiegedeelte voorbij was. Eerst door de swami en vervolgens door de hele zaal. Best gek als je bedenkt dat het eigenlijk gewoon 'hoi Shiva' (een belangrijke god) betekent.
7:30 theetijd. 8:00-10:00 yoga. 10:15-10:45 brunch. (12:00 meditatiebijles.) (12:30 yogabijles.) 13:30 theetijd. 14:00-15:15 lecture. 15:30-17:30 yoga. 18:00-18:30 diner. 20:00-21:30 satsang
Verder had je ook nog karma yoga, een selfless deed, wat hier betekende dat je een half uur tot een uur per dag moest werken voor de ashram.
De avondsatsang was meestal ongeveer hetzelfde als de ochtendsatsang, maar werd 2x vervangen door een diplomauitreiking (ayurveda wellness course, yoga teacher training course), 2x door een talent show en 2x door een ritueel vanwege een feestdag. Bij 1 feestdag moesten we een uur lang bloemetjes en poeder naar kaarsjes gooien haha. De andere feestdag hield in, je raadt het nooit, 24 uur lang 'Om namah Shivaaya' zingen!!
We hebben niet alleen heel vaak hoi gezegd tegen Shiva, maar ook tegen de zon. Het allereerste dat je leert bij yoga is namelijk de zonnegroet, en die doe je dan vervolgens per les 12 keer.
Deze karretjes stonden in Madurai overal op straat. Het hout wordt geperst, het sap dat eruit komt wordt gemixt met wat water en volgens mij iets van gember en citroen/limoen ofzo. Helaas konden we het niet uitproberen omdat er geen mineraalwater voor werd gebruikt.
Thali: onbeperkt rice&curry op een bananenblad. Op sommige momenten stonden er wel 3 mannetjes tegelijk bij de tafel om van verschillende dingen een extra schep te geven. Alleen de papadam deelden ze niet zo fanatiek uit :(
Recordpoging 'hoeveel personen passen er in een riksja'. (Of misschien gewoon 'hoe kunnen we zo goedkoop mogelijk reizen') Er bleven maar meer en meer vrouwen uitstappen. Toen ik deze foto maakten zaten er zelfs nog 3 vrouwen in, dus incl. chauffeur hebben ze met z'n twaalven in dat ding gezeten!
De dag van het festival bij de Meenakshi temple was er in heel Madurai vanalles toe doen met muziek en offerrituelen. Hier gaan ze een beeldje van een god versieren met melk en boter en fruit en bloemen offeren.
Het festival waar we zo lang op gewacht hadden! (Dat wachten was trouwens helemaal niet nodig geweest, want blijkbaar was de hele week al dezelfde optocht. Maarja, dat hoorden we iets te laat.)
Dit is die enorme Meenakshi temple. Van een afstandje genomen vanaf een dak, en alsnog was het nodig de panoramastand te gebruiken om zoveel mogelijk torens erop te krijgen.
Haha, dit was ook mooi. In Madurai wilden we te voet naar het Gandhi museum. Op de kaart zagen we dat we om te beginnen rechtdoor moesten tot aan de rivier. Deze rivier was echter momenteel geen rivier, maar een grasvlakte met afval, drogende was en grazende koeien.
De terugweg vanaf het Gandhi museum wilden we niet weer lopend afleggen, dus besloten we een riksja te zoeken. Voordat we de kans kregen, kwam er al een mannetje naar ons toe om te vragen of we niet met zijn fietsriksja mee wilden. Zo zielig, in die hitte, met die dunne beentjes 2 personen vervoeren. Maarja het was wel z'n baan, dus besloten we dat het juist zieliger was als hij geen geld zou verdienen. Ik heb wel even geholpen met duwen toen we een berg op moesten.
De dierentuin was niet erg spectaculair. Je zag er bijvoorbeeld bordjes met 'hier zit deze apensoort', maar dan was er in dat hele gebiedje geen aap te bekennen (en ook geen ander dier). Het was ook niet afgesloten dus die apen zijn natuurlijk gewoon ontsnapt. Niet moeilijk voor te stellen. Maar de giraffen en neushoorns ook? Huh? Verder waren er een paar vastgeketende olifanten die ongeveer 1 stap konden zetten, wat vogels, wat bambi's, nijlpaarden en welgeteld 1 zebra (je weet wel, dat leuke gestreepte kuddedier..).
Je neus schoonmaken zodat je de ademhalingsoefeningen beter kunt doen. Hmm, voortaan ga ik toch maar gewoon weer naar d'n Kastelein als ik een gietertje wil ;)
Een ochtend ben ik met een groepje naar een nabijgelegen olifanten 'sanctuary' geweest. De olifanten werden niet heel goed behandeld dus een sanctuary was het helaas niet, maar wel gezellig.